استاندارد ملی شماره 2 با عنوان صورت جریان های نقدی در سال 1397 تجدید ارائه و از عملکرد 1398 به بعد لازم الاجرا شده است.عنوان این استاندارد قبل از تجدید ارائه صورت جریان وجوه نقد بود.
این صورت مالی تنها صورتی است که بر مبنای نقدی است و نه تعهدی
مباحث مطرح شده در آن را میتوان به تعریف نقد و معادل نقد،فعالیت‌های عملیاتی،سرمایه گذاری و تامین مالی،جریان‌های نقدی ارزی،مالیات بردرآمد که در طبقه فعالیت‌های عملیاتی طبقه‌بندی می شود مشاهده نمود.
در استاندارد قبل از تجدید ارائه شده طبقات این استاندارد به پنج مورد عنوان شده بود،عملیاتی،سرمایه گذاری،تامین مالی،مالیات بردرآمد و بازده سرمایه گذاری و سود پرداختی بابت تامین مالی که پس از تجدید ارائه عملیاتی،سرمایه گذاری و تامین مالی را در این استاندارد داریم.
معادل‌های نقد در این استاندارد 3 شرط اساسی دارند که سرمایه گذاری است کوتاه مدت با نقدشوندگی بالا،قابلیت تبدیل به مبلغ معینی از نقد و با ریسک تغییر ارزش کم.
فعالیت‌های عملیاتی را میتوان به دو طریق مستقیم و غیرمستقیم تهیه کرد.در این استاندارد توصیه بر استفاده از روش مستقیم یعنی طبقات اصلی ناخالص دریافت‌های نقدی و ناخالص پرداخت‌های نقدی افشاء میشود.در روش غیرمستقیم سود و زیان دوره، از بابت آثار معاملات دارای ماهیت غیرنقدی،آثار اقلام تعهدی یا انتقالی مرتبط با دریافت‌ها و پرداخت‌های نقدی عملیاتی گذشته یا آینده،و آثار اقلام درآمد یا هزینه مرتبط با جریان‌های نقدی حاصل از فعالیت‌های سرمایه گذاری یا تامین مالی،تعدیل میشود.
جریان‌های نقدی حاصل از معاملات ارزی باید به واحد پول عملیاتی واحد تجاری ثبت شود.برای این منظور مبلغ ارزی بر مبنای نرخ مبادله بین پول عملیاتی یعنی پول محیط اقتصادی اصلی که واحدتجاری با آن فعالیت می کند.
معاملات سرمایه گذاری و تامین مالی که مستلزم استفاده از نقد یا معادل‌های نقد نیست،نباید در صورت جریان‌های نقدی انعکاس یابد.
اطلاعات تاریخی مربوط به جریان وجوه نقد می تواند در قضاوت نسبت به مبلغ،زمان و میزان اطمینان از تحقق جریان‌های نقدی آتی به استفاده کنندگان صورت‌های مالی کمک کند.
صورت جریان وجوه نقد اطلاعات بسیار مفیدی ارائه می کند.آیا شرکت از نظر عملیاتی موفق بوده است؟با مراجعه به جریان های نقدی ناشی از فعالیت‌های عملیاتی می توان به برداشتی در این زمینه رسید.